Që nga paslufta, e veçmas në vitet e fundit, gazetarët janë ata që i marrim goditjet më të mëdha nga publiku në emër të shpifjes.

Nuk besoj se ka ndonjë gazetar, përfshirë ata që sapo kanë nisur t’i bëjnë hapat e parë në këtë zanat, që të mos jetë fyer së paku një herë nga dikush që e ka të ngulitur në kokë bindjen se gazetarët janë shpifës e gënjeshtarë.

Nëse ka ndonjë që i ka shpëtuar kësaj akuze/ fyerjeje, përbën lajm në vete.

Por, a ka të drejtë publiku në gjykimin negativ kolektiv?

Jo- me shkronjë të madhe, sepse ka gazetarë që nuk shpifin për asnjë çmim.

E gjitha ndërlidhet me karakterin njerëzor dhe me formësimin e tyre profesional.

Megjithatë, duhet pranuar se ka të atillë që ankohen se nuk mund ta kryejnë punën si duhet për shkak se janë të detyruar nga pronarë e drejtues mediesh që të shkruajnë të paqena për qëllime dhe interesa të caktuara.

Të tillët e kanë degjeneruar rolin e gazetarit në shoqëri.

Andaj, gazetarëve si komunitet u takon më shumë se kujtdo tjetër që të ngrihen kundër shpifjes- në mbrojtje të integritetit personal dhe në mbrojtje të interesit të përgjithshëm shoqëror.

Gazetarëve u takon që t’i inkurajojnë palët që bijnë viktimë e shpifjeve për ta kërkuar përgënjeshtrimin  e  lajmit, apo edhe për ta kërkuar të drejtën e kompensimit të dëmit që u është shkaktuar nga shpifja.

Reagimet histerike në mbrojtje të shpifjes nga vetë gazetarët janë po aq shqetësuese sa edhe tendenca e pushtetit për ta kriminalizuar shpifjen.

Pushteti duhet të heqë dorë nga tendenca për ta bërë shpifjen vepër penale, sikundër që gazetarët duhet t’u përgjigjen palëve të dëmtuara në pajtim me Ligjin civil kundër shpifjes dhe fyerjes.

Gazetarët nuk kanë pse të shpifin as për presidentin, as për kryeministrin e as për askënd tjetër, veçse atyre nuk duhet cenuar asnjëherë e drejta për t’i zbardhur veprimet e kundërligjshme të gjithsecilit pushtetar apo për ta shprehur mendimin kritik për gjithsecilin prej tyre.

Gazetarët duhet ta rigjejnë veten në rrethana të reja- por assesi nuk duhet të lejojnë të bëhen altoparlantë shpifjesh.

Rreziku i një shoqërie nuk vije vetëm nga veprimet e kundërligjshme dhe nga vendimet e pamatuara të politikanëve, por edhe nga masat cinike të ngarkuara me pakënaqësi.

Këto masa rriten pikërisht në ato vende ku nuk ka informim të saktë.

Pretendime shterp janë ato se dikush mund të gjykoj drejtë rreth një procesi, zhvillimi apo edhe personaliteti nëse substanca e gjykimit është e gatuar nga shpifjet.

Shkrimtari i madh suedez Stig Dagerman thoshte se: “Kurrkush nuk mund të pretendojë se një shoqëri, ose dhe njerëzimi po kalbëzohen pa vënë re më parë shenjat e kalbjes tek ai vetë”, për të vazhduar më pas se: “Kurrkush nuk mund të thotë që qenia njerëzore është e keqe, pa dalë ai vetë i larë nga veprimet e liga”.

Duke mos e lejuar kalbjen, gazetarët nuk do ta lejojnë as diktaturën.