Ka nga ata që mendojnë se të kundërtat tërhiqen dhe ka të tjerë që frikësohen se shijet dhe zakonet e ndryshme çojnë në ndarje ose prishje të marrëdhënies: ndoshta receta e duhur nuk ekziston

Burrat dhe gratë janë të ndryshëm, për këtë nuk ka dyshim askush. Megjithatë, kur dallimet duken të pakapërcyeshme dhe qëllimet janë vite dritë larg, disa shqetësime në lidhje me të ardhmen e çiftit janë legjitime. Nëse, nga njëra anë, akordimi i tepruar mund të jetë i dëmshëm për rutinën dhe mërzitjen që sjell, nga ana tjetër, të parit e jetës shumë ndryshe nga njëri-tjetri bëhet siguresa për diskutime të pafundme dhe grindje të shterura. Ja atëherë çfarë mund të kapërcehet për të mbajtur një marrëdhënie të harmonishme dhe për çfarë duhet të na bjerë zilja e alarmit para se të jetë tepër vonë.

Djathtas, majtas ose qendra: Ka disa tema që mund të na shohin për vdekje si të kundërt, por pa pasur nevojë që të ndahemi përfundimisht. Idetë politike, për shembull: jo vetëm që janë një subjekt që nuk mund dhe nuk duhet të çojë në grindje apo më keq, por përkundrazi vizionet e ndryshme mund të bëhen temë diskutimi, shpesh edhe konstruktive. E njëjta gjë mund të thuhet edhe për fenë, ku toleranca është sinonim me qytetërimin, ose për ushqimin, sepse nëse dikush e do mishin me gjak dhe tjetri ndërkohë është vegan i bindur, kuzhina bëhet një enë për t’u zbuluar. Gjetja e sheshit është e mundur, nuk është e vështirë.

Dita më e bukur: Tema e martesës është shumë më delikate: ne vajzat ëndërrojmë veshjen e bardhë dhe një ceremoni të paharrueshme, me lule dhe duke hedhur oriz, ndërkohë që ai ka frikë nga martesa si murtaja, i frikësuar, pasi rutina mund të zhdukë magjinë e të qenit së bashku. Divergjenca nuk duhet të jetë pengesë për marrëdhënien, me kusht që pritshmëritë reciproke në lidhje me familjen dhe fëmijët të sqarohen qartë. Sot e famshmja “copa e letrës” nuk është më aq e nevojshme dhe nuk është as garancia e një dashurie “derisa vdekja të na ndajë”: pra, le të arsyetojmë, ju mund të ndjeheni mirë edhe duke bashkëjetuar… maksimumi t’i kujtojmë partnerit tonë se një unazë e bukur në gishtin tonë të unazës do të ishte mirë: një shenjë dashurie që ende e ka bukurinë e saj.

Nëse detyra ju thërret: Kjo mund të ndodhë, sidomos tani që globalizimi është një fakt, që një nga dy partnerët të marrë një ofertë pune të rëndësishme, të paguar mirë dhe më prestigjioze. Të heqësh dorë do të duket e pamundur, por ka një por: puna e re është shumë larg nga shtëpia. Kjo vë në pikëpyetje ekuilibrin e çiftit, sepse ai që merr propozimin ndihet shumë i kënaqur, ka një kulm të vetëvlerësimit dhe vështirë se do të heqë dorë, ndërsa tjetri pa dyshim është i pakënaqur nga frika e ndryshimit, jo vetëm në lidhje me jetën e përditshme, por edhe në balancën e çifteve. Në këtë rast është e domosdoshme që marrëdhënia të jetë shumë e fortë, sepse distanca e largët dhe mjediset e reja dhe kolegët e rinj mund të krijojnë kuriozitet, madje edhe sentimental. Natyrisht, puna është një përparësi, por marrëveshjet duhet të jenë shumë të qarta: cilat janë pritshmëritë tona? Karriera vjen para së gjithash po janë ndjenjat ato që na interesojnë më së shumti?

Dëshira për një djep: Së fundmi, ka një sërë çështjesh të rëndësishme që kanë të bëjnë me marrëdhënien e çiftit që dëshiron të zgjasë gjatë dhe mbi të cilin marrëveshja duhet të jetë e plotë, përndryshe ndarja mund të ndodhë. E para, dhe ndoshta më e rëndësishme për ne gratë, ka të bëjë me zgjerimin e familjes: fëmijët janë një temë themelore, veçanërisht për ata që janë të rinj dhe mendojnë të ndërtojnë një të ardhme së bashku. Heqja dorë nga të bërit prind për dashurinë e partnerit mund të bëhet një bombë me orar, e gatshme për të shpërthyer kur mund të jetë tepër vonë për të ndërtuar atë njësi familjare. Nëse nuk ka marrëveshje për këtë pikë, është më mirë të mos parandalohet: pavarësisht se sa e vështirë është, merret një vendim.

Rrënjët shumë të forta: Edhe lidhja e brendshme me familjen e origjinës në një afat të gjatë mund të jetë shkatërruese për bilancin e çiftit. Nuk është çështje e mamonit, por e të kuptuarit se në një pikë të caktuar në jetët tona, ekuilibri ndryshon: bëhemi të rritur dhe familja jonë bëhet ajo që po formojmë, pa qenë më pak të dashur për prindërit tanë ose harruar se kush jemi dhe nga ku kemi ardhur. Kur ndërhyrja e prindërve dhe të afërmve bëhet e padurueshme, grindjet janë të pashmangshme dhe shpesh klima bëhet shtypëse. Ne nuk duhet të vendosemi në kushte të tilla të zgjedhim “ose mua ose ata”: në fund të fundit, qetësia është një kërkesë e rëndësishme për cilësinë e jetës sonë dhe shëndetin e mirë fizik dhe mendor.

BKS-ja kërkon nga Institucionet që sigurimi për bujqit të bëhët obligativ

Sponsoruar