I lindur në Gjermani më 27 maj 1923, Kissinger mbetet i njohur për rolin e tij kyç në politikën e jashtme amerikane të viteve 1960 dhe 1970, duke përfshirë përpjekjet e fundit për të tërhequr ShBA-në nga Vietnami, por jo përpara se të lidhej pazgjidhshmërisht me shumë prej veprimeve më të diskutueshme të konfliktit, raporton AP, transmeton Klankosova.tv.

David Kissinger, duke shkruar në “The Washington Post” të enjten, tha se njëqindvjetori i babait të tij “mund të ketë një atmosferë të pashmangshme për këdo që është i njohur me forcën e tij të karakterit dhe dashurinë për simbolizmin historik. Ai jo vetëm që i ka mbijetuar shumicës së bashkëmoshatarëve të tij, kritikuesve dhe studentëve të shquar, por ai ka qëndruar edhe palodhshëm aktiv gjatë të 90-tave të tij”.

Në vitet e fundit, Kissinger ka mbajtur ndikim mbi udhëheqësit e pushtetit në Uashington si një burrështetas i rryer. Ai u ka dhënë këshilla presidentëve republikanë dhe demokratë, duke përfshirë Shtëpinë e Bardhë gjatë administratës Trump, ndërkohë që mban një biznes ndërkombëtar konsulence përmes të cilit mban fjalime me theksin gjerman që nuk e ka humbur që nga arratisja nga regjimi nazist me familjen e tij kur ishte adoleshent.

Gjatë tetë viteve si këshilltar për sigurinë kombëtare dhe Sekretar Shteti, Kissinger u përfshi në ngjarje të mëdha të politikës së jashtme, duke përfshirë shembullin e parë të “diplomacisë fluturuese” në kërkim të paqes në Lindjen e Mesme, negociatat sekrete me Kinën për të shkrirë marrëdhëniet midis dy superfuqive në zhvillim dhe nxitjen e bisedimeve të paqes në Paris për t’i dhënë fund luftës në Vietnam dhe pranisë së ushtrisë amerikane atje.

Kissinger, së bashku me Nixonin, bartën gjithashtu peshën kryesore të kritikave nga aleatët amerikanë kur forcat komuniste vietnameze të veriut morën nën kontroll kryeqytetin e Vietnamit Jugor, Saigon në vitin 1975, ndërsa personeli i mbetur i ShBA-së u largua nga ai që tani njihet si qyteti Ho Chi Minh.

Kissinger gjithashtu u akuzua për orkestrimin e zgjerimit të konfliktit në Laos dhe Kamboxhia, duke mundësuar ngritjen e regjimit gjenocidal të Kmerëve të Kuq që vrau rreth 2 milionë kamboxhianë.

Ndër miratimet e tij, Kissinger u njoh si një shtytës qendror në periudhën e Detantes, një përpjekje diplomatike midis ShBA-së dhe Bashkimit Sovjetik duke filluar nga viti 1967 deri në 1979 për të ulur tensionet e Luftës së Ftohtë me negociatat tregtare dhe të armëve, duke përfshirë traktatet e bisedimeve për kufizimin e armëve strategjike.

Kissinger mbeti një nga këshilltarët më të besuar të Nixonit përgjatë administratës së tij nga viti 1969 deri në 1974, teksa fuqia e tij vetëm sa rritej gjatë çështjes “Watergate” që rrëzoi presidentin e 37-të.

Gerald Ford, i cili si zëvendëspresident u ngjit në Zyrën Ovale pas dorëheqjes së paraardhësit të tij, i dha Kissingerit Medaljen Presidenciale të Lirisë në vitin 1977, duke thënë se Kissingeri “zotëroi fuqinë e madhe të Amerikës me mençuri dhe dhembshuri në shërbim të paqes”.

Të tjerë e kanë akuzuar Kissingerin si person që më shumë është shqetësuar për pushtetin sesa për harmoninë gjatë mandatit të tij në Uashington, duke zbatuar politika realpolitike në favor të interesave amerikane, ndërkohë që ndihmonte ose inkurajonte regjimet represive në Pakistan, Kili dhe Indonezi.