Tashmë kur rezultatet e zgjedhjeve të 11 qershorit po kristalizohen dhe konfiguracioni politik po merr formë, kanë filluar edhe projeksionet e para se kush me kë do t’a bëj qeverinë. Por, këtë fazë e bënë të paqartë dhe dramatike rezultati i dalë nga zgjedhjet, përkatësisht  numrat e mandateve që partitë apo koalicionet kanë fituar.

Shkruan: Shkelzen DAKAJ

Po të kishim koalicionin fitues me të paktën 51 mandate, për të mos e bërë qeverinë të varur kryekëput nga Lista Serbe gjërat do të ishin shumë të qarta. PAN-i do ta bënte qeverinë shpejtë dhe do të tentonte që “për temat e rënda” të siguronte mbështetjen e opozitës së re, sidomos LDK-së si më e dëshmuar që bënë kompromise “për hirë të Kosovës”.

Apo të paktën sikur PAN-i të kishte bile 41 mandate, do të kishte mundësinë të paktën të fillonte negociatat duke thënë se  numrat i kanë, por po duan zgjerim të koalicionit për hirë të mosbllokimit të vendim marrjes.

Por, realiteti është kokëfortë, PAN-i nuk i ka as 41 mandate dhe formimi i qeverisë vetëm me minoritetet është de facto dhe de jure i pamundshëm. Përveç nëse ndodhë ajo që në mënyrë implicite kandidati i PAN Ramush Haradinaj pretendonte dje, se do të ketë deputet solidar nga AKR dhe LDK që do t’a votojnë qeverinë e tij veç sa për ti bërë nder. Kjo praktikë nuk është njohur dhe një qeveri e tillë  do të ishte skajnërisht e paqëndrueshme e lëre më e aftë të marrë vendime për ” do tema të randa”.

Zatën me shumë zell këto pretendime të Haradinajt, i mohuan me ashpërsi qysh mbrëmë vet udhëheqësit e AKR-së. Në anën tjetër nga LDK me vendosmëri po e mohojnë çdo formë të bashkëpunimit për ndërtimin e një qeverie ku bën pjesë edhe PDK.

Por pse pra Haradinaj dhe eksponentë të PDK-së po insistojnë se PAN do t’a krijoj qeverinë, kur nuk kanë gjetur ende bashkëlojtar? Përgjigjia duket e thjeshtë për ata që e njohin gjuhën e politikës. Loja me nervat ka filluar. Palët masin pulsin e kundërshtarëve, mundohen të tregohen stabil dhe të sigurt në deklarime, për të nxitur lëkundje apo pasiguri te kundërshtarët.

Prandaj deklarime të tipit “i kemi numrat”, “po na lusin, po na ofrohen deputetë të partive rivale”, ” jemi afër marrëveshjes”, “kemi mbështetjen ndërkombëtare”, ” fituesit i takon mandati” etj. etj., do n’a dërmojnë duke i përsëritur e stërpërsëritur. Bile kjo fraza që e kishte përseritur me mijëra herë Grabovci në 2014-ën, “i kemi numrat” do të ri aktualizohet dhe do të  përsëritet vend e pa vend nga PAN-i, sidomas nga Haradinaj. E Enver Hasanin do e ngucë lemza shpesh, sepse PAN-i do thirret vazhdimisht në interpretimin e tij të 2014-ës, e partitë tjera po në deklarimet e tij të 2017-ës për të njëjtën çështje.

Në anën tjetër LDK-ja me mijëra herë do t’a përsërisë se “nuk bëjnë koalicion me PAN”, por që “padrejtësisht” pak kush do t’i besojë.

AKR-ja herë do të thotë se “jemi të palëkundur, të vendosur për të mos pranuar koalicion me PAN”, ” nuk e braktisim koalicionin me LDK” etj., pastaj edhe shkëndija si “pa AKR nuk bëhet qeveria”, ” pa u pranuar programi i AKR-së nuk hyjmë në qeveri” etj., sa për të dhënë shenja se edhe mund të pranojnë ndonjë ofertë, nëse është e majme.

Për VV çfarë të themi, do t’a mesojë si vjershë fjalinë që: ” ne jemi partia më e madhe dhe na takon mandatari”, “ne i kemi numrat” etj. etj.

Si do rrjedhin gjërat nuk dihet ende, por loja me nerva sapo ka filluar dhe do të jetë e rëndë për partitë politike sidomos, por edhe qytetarët nuk është se do të jenë të kursyer nga kjo.

Se kush do të lodhet  më shpejt e kush do rezistojë më gjatë, mbetet të shihet në javët në vijim.

(Autori – Shkelzen Dakaj është kryeredaktor i portalit INFOKUSI)

Spektakli i Vitit, Ekskluzivisht në Artmotion – BBVK3!

Sponsoruar