Ministrat e qeverisë, kolumnistët e gazetave, njerëzit e thjeshtë – të gjithë po pyesin pse BBC nuk thotë se personat e armatosur të Hamasit që kryejnë mizori të tmerrshme në Izraelin jugor janë terroristë.

Përgjigja të çon menjëherë tek parimet e themelimit të BBC-së.

Terrorizmi është një fjalë e ngarkuar, të cilën njerëzit e përdorin për një veprimtari që ata nuk e miratojnë moralisht. Thjesht nuk është detyra e BBC-së t’u tregojë njerëzve se kë të mbështesin dhe kë të dënojnë – cilët janë “të mirët” dhe cilët janë “të këqinjtë”.

Ne theksojmë rregullisht se qeveria britanike dhe qeveritë e tjera e kanë dënuar Hamasin si një organizatë terroriste, por kjo është puna e tyre. Ne gjithashtu zhvillojmë intervista me të ftuar dhe citojmë kontribues që e përshkruajnë Hamasin si terroristë.

E rëndësishmja është se ne nuk e themi atë me zërin tonë. Detyra jonë është t’i prezantojmë audiencës tonë faktet dhe t’i lëmë ata të vendosin vetë.

Siç ndodh, sigurisht, shumë nga njerëzit që na kanë sulmuar për mospërdorimin e fjalës terrorist kanë parë fotot tona, kanë dëgjuar audion tonë ose kanë lexuar historitë tona dhe kanë vendosur në bazë të raportimit tonë, kështu që nuk është se ne po e fshehim të vërtetën në çfarëdo mënyre – përkundrazi.

Çdo person i arsyeshëm do të tmerrohej nga lloji i gjërave që kemi parë. Është krejtësisht e arsyeshme t’i quash “mizori” incidentet që kanë ndodhur, sepse janë pikërisht të tilla.

Askush nuk mund të mbrojë vrasjen e civilëve, veçanërisht të fëmijëve dhe madje edhe foshnjave – as sulmet ndaj njerëzve të pafajshëm, paqedashës që po marrin pjesë në një festival muzikor.

Gjatë 50 viteve që kam raportuar për ngjarjet në Lindjen e Mesme, i kam parë vetë pasojat e sulmeve si ky në Izrael, dhe kam parë gjithashtu pasojat e sulmeve izraelite me bomba dhe artileri ndaj objektivave civilë në Liban dhe Gaza. Tmerri i gjërave të tilla të mbetet në mendje përgjithmonë.

Por kjo nuk do të thotë se duhet të fillojmë të themi se organizata, mbështetësit e së cilës i kanë kryer ato, është një organizatë terroriste, sepse kjo do të thotë se ne po e braktisim detyrën tonë për të qëndruar objektiv.

Dhe kështu ka qenë gjithmonë në BBC.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, transmetuesve të BBC-së iu tha shprehimisht të mos i quanin nazistët “të këqij” apo “të ligj”, edhe pse ne mund t’i quanim, por në fakt i quanim “armiku”.

“Mbi të gjitha”, thuhej në një dokument të BBC në lidhje me atë situatë, “nuk duhet të ketë vend për sharje”. Toni ynë duhej të ishte i qetë dhe i përmbajtur.

Ishte e vështirë të mbahej ky parim kur IRA bombardonte Britaninë dhe vriste civilë të pafajshëm, por ne e bëmë. Kishte presion të madh nga qeveria e Margaret Thatcher në BBC, dhe ndaj gazetarëve individualë si unë për këtë – veçanërisht pas bombardimit në Brighton, ku ajo sapo i shpëtoi vdekjes dhe shumë njerëz të tjerë të pafajshëm u vranë dhe u plagosën.

Por ne e mbajtëm linjën. Dhe ne ende e bëjmë, deri më sot.

Ne nuk mbajmë anë.

Ne nuk përdorim fjalë të ngarkuara si “e keqe” ose “frikacak”. Ne nuk flasim për “terroristë”. Dhe nuk jemi të vetmit që ndjekim këtë linjë. Disa nga organizatat më të respektuara të lajmeve në botë kanë saktësisht të njëjtën politikë.

Por BBC-së i kushtohet vëmendje e veçantë, pjesërisht sepse kemi kritikë të fortë në politikë dhe në shtyp, dhe pjesërisht sepse me të drejtë kemi mbajtur një standard veçanërisht të lartë.

Por pjesë e mbajtjes së këtij standardi të lartë është të jesh sa më objektiv që të jetë e mundur.

Kjo është arsyeja pse njerëzit në Britani dhe në mbarë botën, në një numër të madh, shikojnë, lexojnë dhe dëgjojnë atë që ne themi, çdo ditë./BBC

Blerando i Big Brother Vip Kosova – fytyra e re e Prince Espresso

Sponsoruar