Ish-eprori i lartë i UÇK-së nga rajoni i Drenicës, Gani Koci ka thënë se Anton Çuni është një mercenar, i cili ka marrë para të majme gjatë luftës, ndërkohë që ditët e tij në luftë numërohen me gishtat e njërës dorë.

Koci iu përgjigj akuzave të Deputetit të LDK-ës, Anton Quni, që reagoi pas deklaratave të kryetarit të PDK-së Kadri Veseli, i cili ka thënë një ditë më parë se Vjosa Osmani e Anton Quni e kanë rrëzuar Qeverinë e Isa Mustafës

Nëpërmjet një shkrimi në faqen e tij në Favebook, Koci ka shkruar se Anton Quni përveç që është mercenar lufte, ai njihet edhe për tradhti të ndryshme gjatë dhe pas luftës.

Reagimi i plotë i Gani Kocit:

Anton “legjendari”! Nga 12 dishepujt vetëm njëri e tradhëtoj Jezusin, thotë Bibla! Anton, dihet dhe njihet tradhëtia. Tashmë prej mijëra viteve bota e njeh thelbin, natyrën dhe format e saj. Edhe populli ynë i njeh mirë bijtë e vet. I njeh mirë ata që i qëndruan pranë dhe luftuan për të në Kosovë. I njeh edhe ata që morrën rroga të majme, e u shetitën shumë rrugëve të qeta të Shqipërisë e ditët që luftuan u numërohen me gishtat e njërës dorë. Të marrësh pagë në kohë lufte- kjo quhet mercenarizëm! E mercenari dhe luftëtari i lirisë nuk shkojnë bashkë. As në koncept, as në praktikë. Antoni në politikë mbahet mend vetëm në tre raste, gjatë mandatit të kaluar dhe në të tanishmin:

1. Nuk votoj për kryeministër kryetarin e partisë së vet; më vonë e rrezoj duke mos e përkrahur asnjëherë.
2. Tregoj synimin se punon fort për t’i parë “prapa grillave” dy krerët e shtetit, ëndërr të cilën e ka të përbashkët me krerët e shtetit serb dhe,
3. Pasi rrëzoj kryetarin e partisë së vet nga kryeministri, ai si pa të keq e votoj demarkacionin me Malin e Zi, tashmë të ofruar nga një kryeministër i një partie tjetër.

Në traditën tonë fjalët duhen peshuar gjithmonë! Kjo traditë i dallon qartë ata që abuzojnë me fjalën. Në mënyrë të veçantë ata që populli ynë i quan “shtisa”, ata që ndjellin dhe ushqejnë të keqën, urrejtjen dhe fshehin fytyrën. Në rastin e sotëm, ky soj i njerëzve po e dëmton shumë Kosovën. Imagjinoni sa procese gjyqësore janë zhvilluar deri tani në Hagë, Kosovë e Serbi kundër luftëtarëve të lirisë. Pothuajse të gjithë kanë dalë të pafajshëm dhe arsyeja është shumë e qartë: akuzat e fabrikuara nga shtisit dhe faqezinjtë, që, për pushtetin e tyre personal, janë në gjendje të hedhin baltë dhe të njollosin gjithçka, të shkelin mbi çdo vlerë të shenjtë të kombit tonë. Dhe këta shtisa nuk ditën kurrë të ndalen. Sot teksa shohin ftesat e Gjykatës Speciale për luftëtarët e lirisë, i fërkojnë duart përseri. Antoni i njeh mirë këta, por nuk ka guximin elementar njerëzor të flas për ta. Ai i mbro n ata, duke lëshuar akuza për krime të rënda që, sipas tij, i paskan bërë të tjerët, dhe kurrë nuk merr mundimin t’i dërgoj pretendimet e tij në gjykatë. Pse nuk ndodhë kjo? Nuk ndodhë sepse gjykata dhe drejtësia nuk është qëllimi i shtisëve. Ata duan mjergull dhe urrejtje në Kosovë. Pasojat pastaj dihet se cilat mund të jenë. Sa për luftë, Antoni, njihet pak. Por, askush nuk ia mohon ndonjë kontribut, edhe kur ka qenë trim, edhe kur ka ikë. Edhe kur ka qenë tek kufiri, edhe si turist shumicën e kohës së luftës. Ata që e njohin nga ato ditë thonë se është paguar mirë, edhe për ato pak ditë në luftë, edhe për ditët e shumta jashtë Kosovës, si luftëtar në tentativë. Antoni, para se të flas për moralin e të tjerëve në luftë, ai duhet të flas për moralin e tij prej mercenari. Me pagat e tij të majme do të bliheshin më shumë armë për luftëtarët e UCK-së brenda në Kosovë, më shumë barna për të plagosurit, më shum ë jetë lufëtarësh do të mund të shpëtoheshin. Sido që të jetë edhe një ditë e vetme në kontributin për liri, meriton të vlerësohet, por një gjë duhet të thuhet qartë dhe shqip: mercenari nuk mund ti shes mend dhe patriotizëm luftëtarit të lirisë. I tillë Antoni i Qunit.