Kryetarja e Kuvendit të Kosovës Vjosa Osmani ka shprehur shqetësimin e saj lidhur me gjendjen në të cilën ndodhen nënat vetushqyese, duke thënë se shumë prej tyre përballen me diskriminim shoqëror, duke ua pamundësuar, ndër tjerash, të përfitojnë edhe nga ndarja e pasurisë.

Ajo në një status në Facebook ka shkruar se proceset gjyqësore rëndojnë gjendjen e këtyre nënave dhe krijojnë ambient për manifestim e akteve të dhunës në familje, të cilat në disa raste përfundojnë edhe me humbje të jetës.

“Nënat vetushqyese kanë nevojë për mbështetje e jo paragjykime. Trajtimi i barabartë i secilës nënë, por në raste të caktuara edhe baba si prind vetushqyes, është domosdoshmëri për një shoqëri e cila nuk synon të udhëhiqet nga idetë izoluese, por nga ato të gjithëpërfshirjes, solidarizimit, inkurajimit dhe bashkëpunimit. Koncepti i familjes dhe pikëpamjet filozofike mbi raportet familjare kanë evoluar, e ngjashëm duhet të avancojë respekti, konsiderata dhe përkrahja e nënave vetë-ushqyese në çdo rreth e organizim shoqëror”, ka shkruar Osmani.

Postimi i plotë:

Diskriminimi i shumëfishtë për nënat vetë-ushqyese

– Nënat vetë-ushqyese diskriminohen nga drejtësia!
Shumë nëna vetë-ushqyese rrëfejnë për diskriminime nga drejtësia, teksa luftojnë për drejtësi. Proceset e tejzgjatura gjyqësore edhe me mbi 10 vjet rëndojnë gjendjen e tyre, amplifikojnë vështirësitë e përditshme dhe krijojnë ambient të volitshëm për manifestim të akteve të dhunës në familje, të cilat në disa raste përfundojnë edhe me humbje të jetës.

Për më tepër, përkundër kërkesave ligjore, shumë shpesh atyre u mohohet kontributi i dhënë për vite në familje, duke pamundësuar kështu që të përfitojnë nga ndarja e pasurisë.

– Nënat vetë-ushqyese diskriminohen në tregun e punës!
Situata e rënduar ekonomike, sidomos në këtë periudhë të përballjes me pandeminë COVID-19, por edhe shkalla e lartë e papunësisë në mesin e grave, kufizojnë ndjeshëm mundësitë dhe rëndojnë skajshmërisht pozitën e grave, e në veçanti të nënave vetë-ushqyese.

Atyre shpesh iu mohohen apo s’ju ofrohen fare mundësitë e punësimit, herë si pasojë e stigmatizimit e rregullisht si pasojë e mungesës së politikave mbështetëse për angazhimin dhe inkuadrimin e tyre, qoftë nga sektori publik po edhe ai privat.

– Nënat vetë-ushqyese shpesh diskriminohen nga qendrat për punë sociale!
Shumë gra rrëfejnë se në vend se të marrin mbështetjen e duhur nga institucionet, atyre kohë pas kohe u bëhet presion që të kthehen aty ku ka dhunë e të durojnë.

Qendrat për punë sociale duhet të jenë mbështetje e fuqishme e trajtuese e drejtë e kërkesave të nënave vetë-ushqyese, e jo vend ku ato ndiejnë presion, paragjykim apo refuzim.

– Nënat vetë-ushqyese diskriminohen nga shoqëria!
Nënat vetë-ushqyese kanë nevojë për mbështetje e jo paragjykime. Trajtimi i barabartë i secilës nënë por në raste të caktuara edhe baba si prind vetushqyes, është jo vetëm gjëja më e drejtë por edhe domosdoshmëri për një shoqëri e cila nuk synon të udhëhiqet nga idetë izoluese por nga ato të gjithëpërfshirjes, solidarizimit, inkurajimit dhe bashkëpunimit.

Koncepti i familjes dhe pikëpamjet filozofike mbi raportet familjare kanë evoluar, e ngjashëm duhet të avancojë respekti, konsiderata dhe përkrahja e nënave vetë-ushqyese në çdo rreth e organizim shoqëror.

– Nënave vetë-ushqyese u diskriminohen fëmijët!
Përtej barrës së drejtpërdrejt që bartin nënat vetë-ushqyese, barra e këtyre sfidave për to është e dyfishtë, sepse, këto rrethana godasin posaçërisht fëmijët e tyre.

Në institucionet mësimore – pikërisht aty ku do duhej të respektoheshin dallimet e të promovohej toleranca e komunikimi i mirëfilltë, në plot raste ka diskriminim e trajtim joadekuat ndaj fëmijëve që kanë prindërit e ndarë ose jetojnë me vetëm njërin prind për shkaqe të ndryshme.

Shpeshherë këta fëmije përballen me diskriminim dhe stigmatizim sistematik si nga shokët e shoqet, ashtu edhe nga mësimdhënës të caktuar. Mësimdhënësit do duhej të ishin ata që e lehtësojnë barrën e fëmijëve të prindërve vetë-ushqyes dhe ndërtojnë ura miqësie mes të gjithë fëmijëve pa dallim. Stigmatizimi dhe diskriminimi nuk do duhej të gjente strehë në shkollat tona në asnjë rrethanë!

Rrugëtimi në jetë i secilës nga ne është individual dhe fati i nënave vetë-ushqyese me raste varet nga to e shpesh është komplet jashtë kontrollit të tyre.

Por pavarësisht shkakut, shoqëria jonë duhet të tregojë pjekurinë e duhur për t’u ofruar hapësirën e duhur, institucionet e kanë për obligim të krijojnë lehtësira qoftë përmes politikave apo nismave për t’i fuqizuar ato, e secili nga ne duhet të kuptojë që çdo përmirësim i mirëqenies se çdo individi është një hap më afër përmirësimit të mirëqenies kolektive.

Andaj, mirëqenia e nënave vetë-ushqyese rezulton edhe në mirëqenie më të mirë për gjithë shoqërinë tonë tani, si dhe në të ardhmen përmes fëmijëve të tyre!